تحقیق درباره ایروبیک

اختصاصی از هایدی تحقیق درباره ایروبیک دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

نوع تحقیق:word (لینک دانلود پایین صفحه)  تعداد صفحات : 18 صفحه

مدت زمان انجام تمرینات ایروبیک

این که چه مدت زمانی را برای انجام تمرینات ایروبیک باید اختصاص دهید بستگی به هدف، برنامه ریزی و شرایط جسمی شما دارد، اما 10 تا 60 دقیقه، زمان قابل قبولی است.

اگر هدف شما کاهش وزن اضافی بدن تان باشد و در شرایط مساعدی هم باشید، می توانید مدت بیشتری ورزش کنید. شاید در این صورت چیزی حدود 30، 40 یا 60 دقیقه هم به شما توصیه شود.
تحقیقات اخیر نشان داده که سطح آمادگی بدنی حتی با تمرینات منظم 10 دقیقه ای در روز هم افزایش می یابد. البته بهتر آن است که این تمرینات 10 دقیقه ای، روزی دو یا سه بار و حداقل پنج روز در هفته باشد.

(مقاله) اثر ریتم شبانه روزی بر عملکرد بی هوازی

اختصاصی از هایدی (مقاله) اثر ریتم شبانه روزی بر عملکرد بی هوازی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

The effect of circadian rhythms on anaerobic petormance

مقاله مروری: اثر ریتم شبانه‌روزی بر عملکرد بی‌هوازی

تأثیر ریتم شبانه‌روزی روی عملکرد بی‌هوازی از دیرباز مورد توجه فیزیولوژیستهای ورزشی بوده است در بعضی از موارد تأثیر عامل ذکر شده معنی‌دار بوده و در بعضی موارد تفاوت‌های کشف شده معنی‌دار نبوده است.

در بعضی موارد حساسیت تست‌های مورد استفاده برای ارزیابی عملکرد بی‌هوازی بررسی شده است.

همچنین تعیین تأثیر ریتم شبانه‌روزی روی اجرای بی‌هوازی در رشته‌های مختلف ورزشی مورد استفاده قرار گرفته است.

ریتم شبانه‌روزی تغییراتی را در فعالیتهای فیزیولوژیکی طی یک دوره 24 ساعتی بوجود می‌آورد.

(minors and waterhouse 1981) بیشترین تفاوتهای مشاهده شده در دمای مرکزی بدن (Akersted 1979) ضربان قلب (HR, Reilly etal 1984)- اکسیژن مصرفی(VO2, Reilly and Brooks 1982, Giacomoniet al 1999) و تهویه ریوی(VE, Reilly and Brooks 1982)- آستانه لاکتات که به عنوان نقطه‌ای که لاکتات خون بطور توانی با شدت تمرین افزایش می‌یابد تعریف می‌شود. (10) (Yeh ea al 1983) اگر یک ریتم شبانه‌روزی برای پاسخ لاکتات خون به ورزش وجود داشته باشد. آن ممکن است بوسیله افزایش در فعالیت کاتکولامین‌ها تشریح شود. همانطور که بوسیله Deschenes و همکارانش پیشنهاد شده از آنجائیکه کاتاکولامین‌ها خصوصاً آدرنالین الگوهای بسیار مشابهی در پاسخ به تمرین بعنوان این یافته‌ها برای لاکتات خون، دنبال می‌کنند (10)(Mazzeo and Marshall 1989).

یک توضیح برای ریتم‌ شبانه‌روزی هر غلظت لاکتات خون بوسیله Dalton و همکارانش توضیح داده شده که آن ممکن است در اثر تغییرات شبانه‌روزی در دمای مرکزی بدن باشد یک افزایش در دمای بدن فعالیت آنزیمهایی همانند فسفوفروکتوکیناز و لاکتات دهیدروژناز را افزایش دهد که می‌تواند در مقابل تولید لاکتات را طی تمرینات افزایش دهد.

به طور یقین اینکه آیا یک ریتم شبانه‌روزی برای غلظت لاکتات خون در پاسخ به تمرین وجود دارد یا اینکه شدت تمرین در آستانه لاکتات با ریتم شبانه‌روزی تغییر می‌کند، برقرار نشده است (10) (Reilly and Brooks 1982).

اگر چه تأثیر ریتم شبانه‌روزی روی VO2 Kinetics و پاسخ لاکتات به تمرینات شبیه قبلاً گزارش شده تأثیر ریتم شبانه‌روزی روی ارتباط بین لاکتات و پاسخ تهویه‌ای کمتر شناخته شده است. بنابراین برخی از تضادهای درباره ارتباط بین پاسخهای تهویه‌ای و لاکتات که در مطالعات قبلی مشاهده شده ممکن است با ریتم شبانه‌روزی ارتباط داشته باشد. هدف بازرسی تأثیر ریتم شبانه‌روزی روی ارتباط بین اندازه‌گیری در آستانه تهویه‌ای در مقایسه با آستانه لاکتات است. (11) در ریتم شبانه‌روزی طبق جدول شماره 1 آستانه تهویه‌ای و آستانه لاکتات در زمانهای مختلف روز ناشی تغییرات در متغیرهای مربوط به آنها است.

جدول 1 و 2 ضریب همبستگی بین آستانه تهویه‌ای و لاکتات در زمانهای مختلف روز.

نتایج نشان داده در جدول 1 همچنین مشخص کرد که افزایش غلظت لاکتات خون قبل از بالا رفتن در VO2, VE طی تمرینات فزاینده برای همه دوره‌های زمانی استفاده شده منجر می‌شود به اینکه ما پیشنهاد دهیم که پاسخهای تهویه‌ای به تمرین با تجمع لاکتات خون آغاز می‌شود. آن همچنین نشان داد که ریتم شبانه‌روزی هیچ تأثیری روی این فرآیندها ندارد.

تأثیر ریتم شبانه‌روزی در توان و ظرفیت بی‌هوازی:

براساس پروتوکل‌ها اجرا مشاهده نتایج زیر بدست آمده است:

نوع آزمون تست وینگیت (ساعت‌های 00/3، 00/9، 00/15، 00/21)

یک ریتم شبانه‌روزی معنی‌دار برای توان اوج پیدا شده است (030/0 = P و 22/3 = F)

توان متوسط در ساعت 00/15 حدود 7% بالاتر از ساعت 00/13 بوده است 91)

همچنین یک گرایش به ریتم شبانه‌روزی در توان متوسط (01/0 = P و 31/3 = F) در ساعتهای 00/15 و 00/21 به ترتیب 16 و 15 درصد بیشتر از ساعت 00/3 بوده است. (1)

براساس پروتوکل اجرا شده این نتایج بدست آمد که ویژگی و خصوصیات ریتم شبانه‌روزی در توان اوج و متوسط وجود دارد. (1)

نوع آزمون وینگیت تعدیل شده (ساعت‌های 00/3، 00/9، 00/15 و 00/21)

توان اوج گرایش به تفاوت طی زما‌ن‌های تست (10/0 = P و 500/2 = F) بطور میانگین در ساعت 00/21 حدود 8% بالاتر از ساعت 00/3 است. (2)

ظرفیت بی‌هوازی در طول زمان‌های روز متفاوت گزارش شده ـ01/0 P< و 58/9 = F) بطور میانگین در ساعت 15 و 21 حدود 5% بالاتر از ساعت 3 و 9 بوده است (2)

نوع آزمون تمرینی فزاینده (در صبح و بعد از ظهر)

ظرفیت بی‌هوازی بعنوان انعکاس کسر اکسیژن تجمع یافته بیشینه در بعدازظهر 26% نسبت به صبح بیشتر بوده است. (6)

VO2 max در بعدازظهر نسبت به صبح بیشتر بوده است و VO2 kinetics در بعدازظهر نسبت به صبح سریعتر می‌باشد اما تفاوت‌ها از لحاظ آماری معنی‌دار نبوده است. (6)

بنابراین ریتم شبانه‌روزی روی ظرفیت بی‌هوازی تأثیر دارد و ممکن پاسخ‌های دیگر نسبت به تمرین را تحت تأثیر قرار دهد. (6)

تأثیر ریتم شبناه‌رزوی روی پاسخ‌های هوازی و بی‌هوازی و جنسیت

کل کار انجام شده در بعدازظهر (J/kg-1 6/40 8/348 SEC + ME) 6/9% در مقایسه با صبح (J/kg-1 5/39 318) بیشتر بوده است (3)

آزمون‌های انجام شده با دوچرخه ارگومتر با توان ثابت در صبح و غروب اجرا شده است.

ورزش های تناسب اندام هوازی برای درمان التهاب مفصل

اختصاصی از هایدی ورزش های تناسب اندام هوازی برای درمان التهاب مفصل دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 18

ورزش های تناسب اندام هوازی برای درمان التهاب مفصل

پیاده روی

چگونه فعالیتی را که در طول زندگی خود انجام داده اید به یک روش هوازی ایمن و سودمند تبدیل کنید.

پیاده روی دیرینه ترین و بهترین ورزش کنترل وزن برای افراد مبتلا به التهاب مفصل است. ما آن را از گام برداشتن به حالت دو بهتر می دانیم. بیش از نیمی از شرکت کنندگان ما در جلسات بررسی التهاب مفصل گزارش دادند که برای تناسب اندام و حصول به بیشترین تحرک به طور منظم راه پیمایی می کنند.

قدم دو رفتن چندان صدمه می زند که حتی ورزشکاران جوان خوش بنیه اغلب پیاده روی و شنا را به آن ترجیح می دهند. افراد مبتلا به التهاب مفصل باید در مورد هر ورزشی که مثل قدم دو رفتن مفصل ها را بالا و پایین می اندازد و تکان می دهد، بسیار مراقب باشند. و با این همه، برخی از فعالیت های هوازی در درمان التهاب مفصل نقش حیاتی دارند، زیرا با افزایش جریان خون به نقاط مبتلا، به همة ماهیچه ها و مفاصل کمک می کنند.

خوشبختانه، غیر از قدم دو رفتن شمار زیادی از فعالیت های دیگر نیز می توانند قلب و شش ها را به اندازة کافی به کار گیرند تا جریان خون و توان آدمی را افزایش دهند. پیاده روی که معمولاً بهترین ورزش هوازی برای مبتلایان به التهاب مفصل تلقی می شود، آسان، قابل دسترسی، موثر و لذتبخش است. با هر سطحی از تناسب اندام قابل تطبیق است و افراد با سن و سال های مختلففی می توانند آن را انجام دهند.

بنابر نتایج پژوهش های بیمارستانی، راه پیمایان به اندازه دوندگان از مزایای قلبی عروقی ورزش بهره مند می شوند، و بسیار هم کمتر صدمه می بینند. افزون بر این، تحقیقات کلینیکی حاکی از این واقعیت است که پیاده روی درد التهاب مفصلی را کاهش می دهد. اخیراً در طی پژوهشی که به منظور آزمایش فواید پیاده روی در نیوریوکزهاسپیتال، بخش جراحی های خاص انجام شد، یک صد و دو نفر مبتلا به التهاب مفصل و استخوان شرکت کردند. درد در آن ها که به صورت گروهی به مدت دو ماه، سه بار در هفته، روزی سی دقیقه پیاده روی کردند، چنان کاهش یافت که تعداد زیادی از آنان توانستند مقدار داروی مصرفی خود را کاهش دهند.

برای درمان التهاب مفصل، پیاده روی ورزش کاملی است زیرا وقتی افراد راه پیمایی خود را به مسافت های نسبتاً طولانی و چندین بار در هفته می رسانند، بدون تحمل هیچ گونه آسیبی از آثار مطلوب و پردوام آن بهره می برند. بسیاری از مبتلایان به التهاب مفصل که در جلسات اول بررسی های ما شرکت داشتند و فاقد تحرک بودند، گزارش دادند که خود را به راه پیمایان قهار و پیگیری تبدیل کرده اند. یک زن، پس از آن که سالهای بسیاری به شیوة بسیار محدودی زندگی کرده بود، با پیمودن پانزده متر در روز برگ جدید و فعالتری را در زندگی خود ورق زد.

انجام یکی از ورزش های تناسب اندام، مانند پیاده روی، برای زنان فواید خاصی در بر دارد، زیرا می تواند با تقویت استخوان ها از پوکی آن ها جلوگیری کند. برخی از پژوهشگران پی برده اند که ورزش به همراه مکمل کلسیم می تواند از پوکی استخوان زنان گرفتار یائسگی پیشرس، جلوگیری کند.

هیچ ورزشی از پیاده روی راحت تر نیست. برای پیاده روی هیچ ابزار یا لباس خاصی جز کفش های راحت نیاز ندارید. لازم نیست خود را به زمین تنیس، سالن ورزش، استخر، یا زمین گلف برسانید، فقط از جای خود برخیزید و راه بیفتید. براحتی می توانید پیاده روی را در فعالیت های روزانة خود بگنجانید. حتی می توانید کارهای روزانه، مثل خرید یا رساند پیام به کسی را در پیاده روی خود جای دهید. پیاده روی گر چه ضربان قلب را سریعتر می کند و بدن را در وضع مناسبی قرار می دهد، اما با انجام آن چندان عرق نمی کنید که بلافاصله پس از خاتمه اش نیاز به دوش گرفتن یا تعویض لباس داشته باشید.

تعداد دفعات پیاده روی در هفته و طول مدتی که در طی هر دوره ورزش هوازی به پیاده روی می پردازید، به میزان آمادگی ورزشی شما بستگی خواهد داشت. اگر به علت درد یا ناتوانی فعالیت بسیار محدودی داشته اید، می توانید نخستین هدف خود را پنج دقیقه قدم زدن در داخل منزل یا در بیرون، حوالی منزلتان قرار دهید.

اگر برحسب عادت، و نه به علت درد، دچار بی تحرکی شده اید، می توانید ابتدا با پیاده روی کند، هر بار بیست دقیقه، و چهار بار در هفته، شروع کنید. سپس می توانید مسافتی را که می پیمایید، یا زمانی را که صرف پیاده روی می کنید، و یا هر دو را، در هفته افزایش دهید تا طول و مدت پیاده روی خود را به حدود 5 یا حتی 6 کیلومتر در ساعت، و پنج تا هفت روز در هفته برسانید.

اما به خاطر داشته باشید که در این کار مقاومت از سرعت مهمتر است. مهم نیست چقدر آرام راه می روید، مفاصل و نیز قلب شما از فواید ورزش بهره خواهند گرفت. پژوهش تازه ای در مؤسسة معروف تحقیقات ورزش های هوازی کوپر در دالاس این واقعیت را نشان داد. دکتر جان دونکن، زنانی را که زندگی بی تحرکی را می گذراندند به عضویت پذیرفت و آن ها را در یکی از چند برنامة پیاده روی گنجانید. هنگامی که شروع به کار کردند، هر سه گروه راه پیمایان پنج روز در هفته در مسیر حاضر شدند و مسافت هایی مساوی و یکسان را پیمودند، اما در مدت های متفاوت: راه پیمایان هوازی پنج کیلومتر را در سی و شش دقیق پیمودند، راه پیمایان سریع در چهل و شش دقیقه، و کندترها در یک ساعت کامل، در گزارشی که از نتایج دکتر دونکن در نشریة جامعه پزشکی امریکایی انتشار یافت، خاطر نشان شده بود که هر چند راه پیمایان هوازی بیشتر اکسیژنی را که می گرفتند با هن و هن کردن می سوزاندند، اما در سطح کلسترول هر سه گروه تغییرات بهبود بخش یکسانی پدید آمد. دکتر جیمز ریپ، مدیر آزمایشگاه فیزیولوژی ورزش و تغذیه در دانشکدة پزشکی دانشگاه ماساچوست، به راه پیمایان تازه کار در مورد سرعت قدمهایشان چنین توصیة خردمندانه ای می کند: «چنان قدم بردارید که انگار باید به جایی بروید»

لباس هایی راحت و مناسب فصل بپوشید. فرمول صحیح لباس پوشیدن در هوای سرد به این قرار است که چند تکه روی هم بپوشید. با این شیوة پوشش، ضمن این که بدنتان گرم نگه داشته می شود، می توانید همواره یک یا دو تکة آن را در صورت احساس گرما از تن خارج کنید. در تابستان، حتی وقتی لباس سبک پوشیده اید، اگر از جملة راه پیمایان سریع هستید، گوش به زنگ نشانه های ایست قلبی هم باشید. نشانه های این گرما زدگی خطر ناک سرگیجه، سردرد، استفراغ و گرفتگی عضله است.

در مورد جایی که برای پیاده روی انتخاب می کنید به دقت بیندیشید. ابتدا یک مسیر رفت و برگشت را انتخاب کنید که بتوانید در طول زمان معقولی آن را بپیمایید. بعدا، هر چه مسافت را بیشتر کنید، به میل خود می توانید مقصد را تغییر دهید. اگر مسیری در نزدیکی شماست که منظرة زیباتری را نوید می دهد، چه بهتر که آن را برگزینید.

برخی مردم ترجیح می دهند که روی سبزه ها یا سطح نرمی که در یک مسیر به طور مصنوعی ایجاد شده است راه بروند، زیرا احساس می کنند برخوردهای آزارندة مفاصل و مچ پاها را کاهش می دهد. کسان دیگری نیز متوجه می شوند که تا وقتی کفش های راهپیماییشان، راحتی آن ها را تأمین می کند، می توانند روی پیاده روی به خوبی راه بروند.

وقتی کار را شروع می کنید، متوجه عادت های سایر راهپیمایان خواهید شد که بسیاری از آن ها گرمکن ها و کفش های زیبای ورزشی پوشیده اند. خواهید دید که بعضی از آن ها همچنان که راه می روند یک انگشت خود را روی کنار گردن یا مچ دیگر قرار داده اند، تا ضربان قلبشان راکنترل کنند و مطمئن شوند که قلبشان با سرعت مناسب می تپد. معدودی از راه پیمایان بسیار جدی نیز ممکن است مچ سنج پیچیده ای همراه داشته باشند که چندان صفحة نشانگر شرایط بدنی داشته باشد، که یک خلبان جت را کفایت کند، و روی آن بتوانند اعمال حیاتی خود را تحت کنترل بگیرند. می توانید برای رسیدن به تناسب اندام، حر چقدر می خواهید ورزش کنید، اما هدف اصلی مراقبت از التهاب مفصل فقط حرکت دادن بدن است، ضمن آن که وزن خود را تحمل می کنیم.

اگر تکیة شما روی پاهایتان نابرابر است یا می لنگید، اطمینان حاصل کنید که پیاده رویتان برای ورزش هوازی اوضاع و احوالتان را بدتر نکند. در صورت لزوم، با سرعت کمتری راه بروید و قدم های کوتاه تر از معمول بردارید تا بتوانید حتی الامکان بر هر دو پا یکسان تکیه کنید. در غیر این صورت، ممکن است فشاری غیر

مقاله اثر ریتم شبانه روزی بر عملکرد بی هوازی

اختصاصی از هایدی مقاله اثر ریتم شبانه روزی بر عملکرد بی هوازی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"

فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:12

مقاله مروری: اثر ریتم شبانه‌روزی بر عملکرد بی‌هوازی

تأثیر ریتم شبانه‌روزی روی عملکرد بی‌هوازی از دیرباز مورد توجه فیزیولوژیستهای ورزشی بوده است در بعضی از موارد تأثیر عامل ذکر شده معنی‌دار بوده و در بعضی موارد تفاوت‌های کشف شده معنی‌دار نبوده است.

در بعضی موارد حساسیت تست‌های مورد استفاده برای ارزیابی عملکرد بی‌هوازی بررسی شده است.

همچنین تعیین تأثیر ریتم شبانه‌روزی روی اجرای بی‌هوازی در رشته‌های مختلف ورزشی مورد استفاده قرار گرفته است.

ریتم شبانه‌روزی تغییراتی را در فعالیتهای فیزیولوژیکی طی یک دوره 24 ساعتی بوجود می‌آورد.

(minors and waterhouse 1981) بیشترین تفاوتهای مشاهده شده در دمای مرکزی بدن (Akersted 1979) ضربان قلب (HR, Reilly etal 1984)- اکسیژن مصرفی
(VO2, Reilly and Brooks 1982, Giacomoniet al 1999) و تهویه ریوی
(VE, Reilly and Brooks 1982)- آستانه لاکتات که به عنوان نقطه‌ای که لاکتات خون بطور توانی با شدت تمرین افزایش می‌یابد تعریف می‌شود. (10) (Yeh ea al 1983) اگر یک ریتم شبانه‌روزی برای پاسخ لاکتات خون به ورزش وجود داشته باشد. آن ممکن است بوسیله افزایش در فعالیت کاتکولامین‌ها تشریح شود. همانطور که بوسیله Deschenes و همکارانش پیشنهاد شده از آنجائیکه کاتاکولامین‌ها خصوصاً آدرنالین الگوهای بسیار مشابهی در پاسخ به تمرین بعنوان این یافته‌ها برای لاکتات خون، دنبال می‌کنند (10)(Mazzeo and Marshall 1989).

یک توضیح برای ریتم‌ شبانه‌روزی هر غلظت لاکتات خون بوسیله Dalton و همکارانش توضیح داده شده که آن ممکن است در اثر تغییرات شبانه‌روزی در دمای مرکزی بدن باشد یک افزایش در دمای بدن فعالیت آنزیمهایی همانند فسفوفروکتوکیناز و لاکتات دهیدروژناز را افزایش دهد که می‌تواند در مقابل تولید لاکتات را طی تمرینات افزایش دهد.

به طور یقین اینکه آیا یک ریتم شبانه‌روزی برای غلظت لاکتات خون در پاسخ به تمرین وجود دارد یا اینکه شدت تمرین در آستانه لاکتات با ریتم شبانه‌روزی تغییر می‌کند، برقرار نشده است (10) (Reilly and Brooks 1982).

اگر چه تأثیر ریتم شبانه‌روزی روی VO2 Kinetics و پاسخ لاکتات به تمرینات شبیه قبلاً گزارش شده تأثیر ریتم شبانه‌روزی روی ارتباط بین لاکتات و پاسخ تهویه‌ای کمتر شناخته شده است. بنابراین برخی از تضادهای درباره ارتباط بین پاسخهای تهویه‌ای و لاکتات که در مطالعات قبلی مشاهده شده ممکن است با ریتم شبانه‌روزی ارتباط داشته باشد. هدف بازرسی تأثیر ریتم شبانه‌روزی روی ارتباط بین اندازه‌گیری در آستانه تهویه‌ای در مقایسه با آستانه لاکتات است. (11) در ریتم شبانه‌روزی طبق جدول شماره 1 آستانه تهویه‌ای و آستانه لاکتات در زمانهای مختلف روز ناشی تغییرات در متغیرهای مربوط به آنها است.

جدول 1 و 2 ضریب همبستگی بین آستانه تهویه‌ای و لاکتات در زمانهای مختلف روز.

نتایج نشان داده در جدول 1 همچنین مشخص کرد که افزایش غلظت لاکتات خون قبل از بالا رفتن در VO2, VE طی

مقاله مقایسه ی تأثیر تمرین های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان بی هوازی ناجیان غریق

اختصاصی از هایدی مقاله مقایسه ی تأثیر تمرین های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان بی هوازی ناجیان غریق دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت :WORD                                                     تعداد صفحه :111

مقدمه:

بهبود در رکوردهای ورزشی مدیون پژوهش های متخصصان  در زمینه های مختلف تربیت بدنی و علوم ورزشی است. یکی از این زمینه ها که پژوهش های بسیاری نیز در آن صورت گرفته، علم تمرین وابسته به فیزیولوژی ورزش می باشد.

ورزشکاران و قهرمانان رشته های مختلف ورزشی با توجه به ماهیت رشته ورزشی خود از نظر عوامل مختلف آمادگی جسمانی و حرکتی دارای نیازها و اولویت های ویژه ای می باشند.

به عبارت دیگر، هر یک از رشته های ورزشی  به یکی از عوامل قدرت، استقامت، توان، انعطاف پذیری، سرعت  و یا تلفیقی از آن ها نیاز دارند که با توجه به نوع رشته ورزشی با یکدیگر متفاوتند (حسینی، 1377 ).

قدرت عضلانی، پایه و اساس برنامه های بدن سازی و آمادگی جسمانی بوده که در رشته های مختلف ورزشی جایگاه خاصی دارد. به  عنوان مثال: در رشته ورزشی شنا و نجات غریق علی رغم نیازی که به عامل قدرت احساس می شود، عامل سرعت در اولویت بعدی  قرار می گیرد (کاستیل و همکاران، 1369).

یکی از مهم ترین عوامل موفقیت ورزشکاران در رشته های سرعتی، برخورداری از توان بی هوازی و سرعت عکس العمل بالاست. از آنجا که فعالیت هایی نظیر شنای سرعت، وزنه برداری، دوومیدانی و به طور کلی ورزش­های سرعتی نیاز به تولید نیروی بیشینه عضلانی دارند،  برای تامین انرژی موردنیاز خود شدیداًً به دستگاه فسفاژن[1] (آدنوزین تری فسفات- فسفوکراتین) متکی هستند. تمرین های سرعتی بی هوازی علاوه بر کسب قدرت، با ایجاد تغییراتی در کارایی حرکت، ظرفیت انرژی زایی هوازی و ظرفیت تامپونی، باعث بهبود در اجرای مهارت شده و در

رویدادهای ورزشی که فوق العاده بی هوازی هستند،  خستگی را به تعویق می اندازد(ویلمور و همکاران، 1384).

یکی از بهترین شیوه­های افزایش توان بی­هوازی در رشته­های سرعتی، تمرین­های نسبتاًًً جدیدی به نام پلایومتریک[2]است است (ماساموتو و همکاران 2003، رابینسون و همکاران2004، میلر2002، مقدم1381). این تمرین­ها اولین بار توسط والری بورزوف[3] از قهرمانان رشته­ی دوومیدانی اجرا شد و منجر به رسیدن وی به عرصه­ی قهرمانی در دوومیدانی گردید و  سپس، پژوهش­های بیشتری در جهت تأثیر این شیوه­ی­ تمرینی در سایر رشته­های ورزشی نیز شروع شد(رادکلیف و همکاران، 1381). اصطلاح پلایومتریک اولین بار در سال 1975به وسیله­ی فرد ویلت[4]، یکی از مربیان دوومیدانی به وجود آمد که از دو واژه­ی پلایو + متریک به معنای فزایندگی قابل ارزیابی گرفته شده است.

 مزیت این نوع تمرین­ها در این است که موجب آمادگی دستگاه عصبی- عضلانی می­شود و در نتیجه به ورزشکار اجازه می­دهد تا در فعالیت­هایی که همراه با تغییر جهت هستند، به شکل نیرومند و سریعی عمل کند. ورزشکاران رشته­هایی مثل: بسکتبال، والیبال، دوهای سرعت، پرش

ارتفاع، اسکی،  شنا و سایر ورزش­هایی که به توان بالایی نیاز دارند، از این نوع تمرین­ها بسیار سود می­برند. از مزایای دیگر تمرین­های پلایومتریک، نوع حرکت­های آنست.

در این روش تمرینی، حرکت­هایی چون: لی­لی کردن، پریدن، جهش با یک پا، جهش با هر دو پا و تاب خوردن وجود دارد که آموزش و یادگیری آن­ها نیز بسیار آسان است(شارکی، 1374).

از طریق این تمرین­ها ورزشکار قادر خواهد بود انقباض درون گرای[5]  قوی­تری را پس از انقباض برون گرا[6] اعمال کند. از این­رو با توجه به این­که تمرین­های پلایومتریک منجر به افزایش توان می­شود، نقش این شیوه­ی تمرینی در مهارت­هایی مانند شنا ] و نجات غریق[ که عامل توان در آنها نقش اصلی را ایفا می­کند مورد بررسی قرار گرفته و مشخص شده که این تمرین­ها در بهبود رکورد و پیشرفت ورزشکاران مؤثر است(کاستیل و همکاران، 1369).

بیان مسئله:

برای این که ناجی غریق[7] بتواند به سرعت شنا کند باید قادر باشد نیروی زیادی را به سرعت و با شدت کافی از طریق دست­ها و پاها برای پیشروی در آب به کار ببرد. به بیان دیگر برای پیشروی در آب به قدرت و سرعت انقباض نیاز دارد که هر دو عامل را می­توان از طریق تمرین­های پلایومتریک بهتر افزایش داد (امیرخانی، 1381).

به­طور کلی تمرین­های پلایومتریک، تمرین­ها یا حرکت­هایی هستند که برای دست یابی به نوعی از حرکت واکنشی- انفجاری، قدرت و دامنه حرکتی را با یکدیگر پیوند می­دهد. از تمرین­های پلایومتریک اغلب به عنوان تمرین­های پرشی و پرش­های عمقی یاد می شود در حالی که هر تمرین یا حرکتی که از بازتاب کششی برای تولید واکنش انفجاری استفاده کند، نوعی تمرین پلایومتریک است (بومپا، 1382). با توجه به این­که در عملیات نجات غریق اکثر انقباض­های عضلانی از نوع درون­گرا می­باشد و این مهارت به هماهنگی عصبی عضلانی بالایی نیاز دارد؛ تمرین­های پلایومتریک باعث افزایش نیروی انقباض درون­گرا (کوتاه شونده) و افزایش هماهنگی عصبی- عضلانی می­شود و پژوهش­های انجام شده روی تمرین­های مختلف ورزشی در زمینه­ی این تمرین­ها، بیانگر اثر مثبت آنهاست(بومپا، 1382).

از سوی دیگر بهبود توان از عناصر مهم افزایش قابلیت اجراهای ورزشی است که به صورت حاصل ضرب نیرو در سرعت بیان می­شود. توان عضلانی برای پرتاب­ها، پرش و ضربه­ها ضروری است.  به­علاوه توان برای تغییر جهت سریع و افزایش شتاب و حرکت در شروع رشته­هایی مثل دوهای سرعت و شنا در مسافت های کوتاه مدت نیاز است.

از آن­جا که در رشته­ی نجات غریق، هدف ناجیان غریق، رساندن رکورد به پائین­ترین حد ممکن است، در نتیجه فرد ناجی باید از توان و آمادگی بی­هوازی بالایی برخوردار باشد تا بتواند از عوامل سرعت جسمانی در این رشته به خوبی استفاده کند(چو، 1378).

با در نظر گرفتن اوقات استراحت کم و عدم دسترسی همه­ی ناجیان به وسایل بدن سازی(وزنه)واحتمال آسیب­دیدگی آن­ها در اثر کار با وزنه،  یکی از دغدغه­های آن­ها راجع به مفید بودن تمرین­های بدن­سازی بدون وزنه جهت بالا بردن توان بدنی و بهبود رکوردها می­باشد.

تمرین­های پلایومتریک بر توان بی­هوازی افراد تأثیر دارد (رابینسون و همکاران 2004 ، ماساموتوو همکاران 2003، میلر2002، شهدادی 1378، آروین1377). اما در شرایط محیطی و اجتماعی مختلف این تأثیر یکسان نیست. با توجه به زودبازده بودن و عدم نیاز به وسایل خاص، این سوال مطرح می شود که:

آیا انجام تمرین­های پلایومتریک در آب، به اندازه­ی انجام این تمرین­ها در خشکی، موجب بهبود توان بی­هوازی ناجیان غریق و ارتقاء رکورد­های آن­ها می­شود؟ با توجه به این مسأله، پژوهشگر قصد دارد تأثیر دو روش تمرین پلایومتریک درون آب و خارج از آب را در توان بی­هوازی ناجیان غریق مورد بررسی و مقایسه قرار دهد تا چنان چه تفاوت معنا داری را مشاهده نمود بر اساس آن به ناجیان پیشنهاد کند تا از آن تمرین خاص استفاده نمایند.

ضرورت واهمیت پژوهش:

حرفه­ی نجات غریق، به خصوص در استخرها، از جمله رشته­هایی است که نیاز مبرم به بالا بودن توان بی­هوازی جهت شنا در مسیرهای کوتاه در حداقل زمان دارد و فرد ناجی غریق باید پیوسته دارای سطح آمادگی بدنی بالایی باشد تا بتواند در انجام وظیفه خود موفق بوده و در دوره­های آمادگی که از طرف هیأت نجات غریق در ابتدای هر سال برگزار می­گردد موفق به کسب رکوردهای مورد نظر شود.

با توجه به اهمیت توان بی­هوازی و قدرت عضلانی در این رشته، ناجیان غریق در طی اوقات استراحت در بین جلسات کاری خود به تمرین­های گوناگون، اعم از تمرین وزنه، شنای سرعتی و دیگر تمرین­ها می­پردازند.

با در نظر گرفتن مواردی چون ویژگی خاص تمرین­های پلایومتریک که در کوتاه مدت باعث افزایش توان و سرعت عضلانی می گرددمیگردد(رابینسون و همکاران2004 ، استیم و همکاران2007)، و همچنین آمادگی بدنی ناجیان غریق جهت انجام این تمرین­ها، در دسترس بودن آب در محیط کاری این افراد و در نظر گرفتن این موضوع که انجام تمرین­های پلایومتریک درون آب، نیاز به وسیله ندارد، به نظر می­رسد مقایسه تأثیر تمرین­های پلایومتریک درون آب و خارج از آب (خشکی) بر توان بی­هوازی و قدرت انفجاری ناجیان غریق ضروری و قابل توجیه باشد.

نتایج این پژوهش می­تواند جهت ارائه برنامه تمرین­های آمادگی به ناجیان غریق و شنا گران و هیأت­ها وفدراسیون­های مربوطه مفید باشد.

هدف کلی پژوهش:

"مقایسه تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان بی­هوازی ناجیان غریق."

اهداف اختصاصی:

1.  تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر رکورد شنای33 متر کرال سینه سر بالای ناجیان غریق.
2.  تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر طول شیرجه ناجیان غریق.
3.  تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان بی­هوازی ناجیان غریق.
4. تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان حداقل ناجیان غریق.
5.  تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان حداکثر ناجیان غریق.
6. تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان متوسط ناجیان غریق.
7. مقایسه­ی تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر رکورد شنای 33 متر ناجیان غریق.
8. مقایسه­ی تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر طول شیرجه­ی ناجیان غریق. 
9.  مقایسه­ی تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان بی­هوازی ناجیان غریق.

10- مقایسه­ی تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان حداقل ناجیان غریق.

11- مقایسه­ی تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان حداکثر ناجیان غریق.

12- مقایسه­ی تأثیر تمرین­های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان متوسط ناجیان غریق.

فرضیه های پژوهش:

1- تمرین های پلایومتریکی در آب بر رکورد شنای 33 متر سر بالای ناجیان غریق تأثیر دارد.

2- تمرین­های پلایومتریکی در آب بر طول شیرجه ناجیان غریق تأثیر دارد.

3- تمرین های پلایومتریکی درآب  بر توان بی هوازی(وین گیت) ناجیان غریق تأثیر دارد.

4- تمرین های پلایومتریکی درآب بر توان حداقل ناجیان غریق تأثیر دارد.

5- تمرین های پلایومتریکی در آب بر توان حداکثر ناجیان غریق تأثیر دارد.

6- تمرین های پلایومتریکی در آب بر توان متوسط ناجیان غریق تأثیر دارد.

     7- تمرین های پلایومتریکی در خشکی بر رکورد شنای 33 متر ناجیان غریق تأثیر دارد.

8- تمرین های پلایومتریکی در خشکی بر طول شیرجه ناجیان غریق تأثیر دارد.

9- تمرین های پلایومتریکی در خشکی بر توان بی هوازی(وین گیت) آزمودنی ها تأثیر دارد.

10-تمرین های پلایومتریکی درخشکی بر توان حداقل ناجیان غریق تأثیر دارد.

11-تمرین های پلایومتریکی درخشکی بر توان حداکثر ناجیان غریق تأثیر دارد.

12-تمرین های پلایومتریکی در بر توان متوسط ناجیان غریق تأثیر دارد.

13- بین رکورد شنای 33 متر سر بالای ناجیان غریق دو گروه تمرینی تفاوت معنا داری وجود دارد.

14- بین طول شیرجه ناجیان غریق دو گروه تمرینی آب و خشکی تفاوت معنا داری وجود دارد.

15- بین توان بی هوازی(وین گیت) ناجیان غریق دو گروه تمرینی آب و خشکی تفاوت معنا داری وجود دارد.

  16- بین توان حداقل ناجیان غریق دو گروه تمرینی آب و خشکی تفاوت معنا داری وجود دارد.

17- بین توان حداکثر ناجیان غریق دو گروه تمرینی آب و خشکی تفاوت معنا داری وجود دارد.  

18- بین توان متوسط ناجیان غریق دو گروه تمرینی آب و خشکی تفاوت معنا داری وجود دارد.

پیش فرض­های پژوهش:

1- آزمودنی­ها نهایت تلاش خود را در اجرای صحیح برنامه­های تمرینی بکار برده و با پژوهشگر همکاری لازم را انجام داده­اند.

2- آزمودنی­ها در دوره­ی انجام تمرین­های پلایومتریک، به تمرین­های دیگری نپرداختند.

3- اجرای آزمون­ها در پیش آزمون و پس آزمون در شرایط یکسان و مشابهی صورت گرفته است.

4- ابزار اندازه­گیری و تجهیزات مورد استفاده از استاندارد کافی برخوردار بوده­اند.

محدودیت های پژوهش:

متغیرهای غیرقابل کنترل:

1- هیچ مدیریتی بر مسائل روحی و روانی و انگیزشی ناجیان غریق صورت نگرفت.

2- احتمال دارد رژیم غذایی ناجیان غریق یکسان نباشد.

3- ممکن است ساعات کار هفتگی ناجیان غریق با یکدیگر تفاوت داشته باشد.

متغیرهای قابل کنترل:

1- جنسیت و دامنة سنی ناجیان غریق از متغیرهای فرعی پژوهش بود که کنترل شد.(دامنه سنی 31-21 سال بود).

2- به منظور ایجاد تجانس سطح مهارت ناجیان غریق، از طریق نشان دادن حرکت و توضیح مناسب، همه به طور یکسان تحت آموزش قرار گرفتند.

3-  ناجیان غریق قبل از شرکت در تمرین­ها سالم بوده و هیچ گونه محدودیت حرکتی یا آسیب جسمانی نداشتند.

تعریف نظری و عملیاتی واژه ها و اصطلاحات

تمرین­های پلایومتریک

تعریف نظری: پلایومتریک که با عنوان چرخه­ی کشش- کوتاه شدن یا بازتاب کشش عضلانی نیز شناخته می شود، حرکت­هایی است که در آن­ها عضلات ابتدا تحت فشار و انقباض برون­گرا (طویل شونده) و بلافاصله پس از آن تحت انقباض درون­گرا (کوتاه شونده) قرار می­گیرند. پلایومتریک بر پایه انقباض بازتابی تارهای عضلانی که نتیجه کشش سریع این تارهاست بنا نهاده شده است(بومپا، 1384).

 تعریف عملیاتی: در این پژوهش، منظور از تمرین­های پلایومتریک، تمرین­های منتخبی از جمله: حرکت پاس سینه با توپ طبی در خشکی، حرکت تابی دست­ها، پرتاب توپ طبی، شنای سوئدی مایل، پرش­های عمودی به بالا و جلو، جست به پهلو و غیره در خشکی و آب می­باشد. علی­رغم متفاوت بودن دو محیط آب و خشکی (دو سیال مختلف)، حتی­المقدور سعی شده تمرین­های انجام شده در این دو محیط به لحاظ شکل و گروه­های عضلانی درگیر، شبیه هم باشند. ضمناًً تمرین­های آبی در عمق 80 سانتیمتری آب انجام می­گرفت.

توان بی هوازی[8]:

تعریف نظری: میزان بیشینه (مقدار در واحد زمان) که در آن انرژی از طریق دستگاه ATP-PC فراهم می شود(اشنل­و همکاران  ،1376).

یا: حداکثر مقدار انرژی که می­تواند به وسیله­ی سیستم­های غیر هوازی انرژی در هر زمان تولید شود (ابراهیم، 1385).

تعریف عملیاتی: در این پژوهش، منظور از توان بی­هوازی، عملکرد ناجیان در آزمون وینگیت و آزمون رست می­باشد.

ناجی غریق:

منظور از ناجی­ غریق در این پژوهش، افراد دوره دیده در هیأت نجات غریق هستند که با شنای کرال سینه، کرال پشت، قورباغه، شنای پشت مقدماتی و شنای پهلو آشنایی کامل داشته و در دامنه سنی 21 سال تا 31 سال هستند.

---

[1] . Phosphagen

[2] . plyometric

[3] . Wallery Borzov

[4]. Fredd wilt

[5] . Concentric

[6] . Eccentric

[7] . Life Saver

[8] . -Anaerobic power