لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 6
گیاهان چمنی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری, جستجو
فهرست مندرجات
[نهفتن]
۱ گیاهان چمنی
۲ علف های چمنی منطقه معتدله که بیشتر کشت و کار می شوند
۳ علف چاودار
۴ بیماری ها و آفات
۵ علف یولاف بلند
۶ چمن
۷ علف های مرغزار
۸ علف های چمنی مناطق استوایی
۹ منابع
[ویرایش] گیاهان چمنی
برخلاف غلات ، گیاهان چمنی کمتر به منظور تولید دانه کشت می شوند ، و بیشتر جهت تولید علوفه برگی دام های اهلی کشت می شوند . در نتیجه ، محصولات بذری این گیاهان نیاز به مدیریتی غیر از چراگاه ها یا علوفه خشک می داشته و اکثر محصولات بذری در حال حاضر با شرایط بازاریابی از قبل تعیین شده پرورش می یابند . برای بعضی از گونه ها ، ماشین آلات مخصوص برداشت آنها طراحی شده ولی هنوز در مراحل آزمایش هستند . این مسئله خصوصاً در مورد علف های چمنی مناطق حاره صدق می کند . پیشرفت های دیگر امکان استفاده از مواد شیمیایی به سه منظور عمده است :
برای آسان کردن برداشت ، ساقه گل دهنده را کوتاهتر سازند .
استفاده از خشک کننده ها در محصولات رسیده برای کاهش درصد رطوبت .
استفاده از رزین ها و پلیمرها جهت جلوگیری از ریزش بذور رسیده .
هیچکدام از این موارد به مرحله ای از عمل نرسیده است که بتواند برای مصارف عمومی توصیه شود ولی کارهای آزمایشگاهی در حال اجرا است که بتواند ادوات جدیدتر و سودمندتری بری تولیدکنندگان بذر علف های چمنی تهیه نماید . اکثر گونه های علف های چمنی دگرگشن هستند و در نتیجه تغییرات از یک گیاه به گیاه دیگر در داخل یک کولتیوار نسبتاً بالا است . بنابراین ، بعضی از تاثیرات محیطی یا عملیات مدیریت زراعی ممکن است در تولید بذر از یک نوع گیاه بخصوص مورد توجه باشد ، در صورتی که برای گیاهان دیگر مورد توجه نباشد . این رابطه بخصوص وقتی وجود دارد که تولید بذر در منطقه ای دورتر از جائی که گیاهان والدین کولتیوار انتخاب شده و بذر اولیه اصلاح کننده تولید شده است انجام شود . در رابطه با روشن شدن این مسئله خصوصاً در آمریکا که بذر علوفه ای در غرب کشور تولید می شود که آب و هوای مناسب برای تولید بذر دارد کارهای زیادی انجام گرفته است . از همین کولتیوارها در ایالات شرقی و در کشورهای دیگر که آب و هوای مناسب تری دارند برای چراگاه و علوفه خشک استفاده می شود . به طور کلی نتایج آزمایشات نشان داده که پرورش دادن بذر برای یک نسل در یک محیط متفاوت تاثیر معنی داری ندارد ، کولتیوارها در استقرارشان متفاوت هستند و اطلاعات بیشتری برای توضیح این کلیت مورد نیاز است . در تولید بعضی از بذور علف های چمنی آبیاری انجام شده و می تواند سودمند باشد . آبیاری این امکان را ایجاد می کند که تولید در اراضی دارای رطوبت مناسب برای رسیدن بذر انجام شود . عملکرد بذر بهرحال به دلیل تنش خشکی شدیداً پایین می آید . در طی مرحله استقرار گیاه برای اطمینان از تولید یک گیاه قوی می توان آبیاری را انجام داد و گیاه را وادار به تولید پنجه سریعتر و فراوان تر نمود . تنش رطوبت بعد از این باعث تسریع در ظهور ساقه های گل دهنده می شود و آبیاری بیشتر بعد از گل دادن باعث تولید بذور چاق می شود . زمان آبیاری باید با مصرف ازت تلفیق شود به طوری که مطمئن شویم آبشویی اتفاق نیفتد . پخش نیتروژن می تواند در دفعات مکرر و با مدار کمتر در هر بار مصرف شود . گونه هایی وجود دارند که به آبیاری عکس العمل نشان نمی دهند ولی در این مورد آزمایشات
[ویرایش] علف های چمنی منطقه معتدله که بیشتر کشت و کار می شوند
این گیاهان به آب و هوای معتدله سازگار شده اند و شامل گیاهان یک ساله و دو ساله هستند ولی اکثر آنها پایا می باشند . انواع دو ساله و پایا برای تغییر از مرحله رویشی به زایشی به بلند شدن روز و درجه حرارت عکس العمل نشان می دهند . پنجه های تولید شده در پاییز بزرگترین نقش را در عملکرد بذر در سال بعدی در این گیاهان دارد .
[ویرایش] علف چاودار
علف های چاودار معمولاً به علف چاودار ایتالیایی – کولتیوارهای کوتاه عمر یک ساله یا دو ساله یا دارای عمر کمتر از سه سال – علف چاودارهای پایا که می توانند برای چندین سال باقی بمانند تقسیم می شوند . ایجاد مرز بین اینها کاملاً مشخص نیست و در عمل دامنه ی پیوسته ای از علف چاودارهای یک ساله دنیای غرب تا علف های چاودار پایای چند ساله وجود دارد . چندین هیبرید بین علف چاودار ایتالیایی و علف چاودار پایا وجود دارد که نسبت دادن آنها به یک کولتیوار یا گونه مشخص مشکل است . این وضعیت بعداً با درک این حقیقت که هر دو گروه کولیتوارهای دیپلوئید و تتراپلوئید در دست بهره برداری هستند پیچیده تر می شود . این پیچیدگی ها برای پرورش دهندگان بذر خصوصاً در ارتباط با کشت قبلی مزرعه بذری و در رعایت قرنطینه مناسب مشکلات بیشتری را ایجاد می کند . معمولاً علف چاودار ایتالیایی از علف چاودار پایا به واسطه داشتن ریشک در پالئای خارجی تشخیص داده می شوند . به علاوه محور سنبله معمولاً در علف چاودار ایتالیائی حالت تخت داشته و در علف چاودار پایا به صورت تخم مرغی است . ساقه های علف چاودار ایتالیایی گرد است ولی ساقه ها در علف چاودار پایا پهن است . گوشک ها در نوع ایتالیائی بارزتر هستند . کولتیوارهای ایتالیایی که دارای عمر کوتاهی بوده – وقتی که در اروپای شمالی در اول بهار کشت شوند – در همان سال کشت ، تولید بذر می کند . آزمایش فلوئورسنت نیز برای تشخیص کولتیوارهای زودرس به کار می رود . بذور در شرایط تاریکی بدون صفحه ی فلوئورسنت جوانه می زنند و سپس گیاهان جوان در نور ماوراء بنفش (UV) آزمایش می شوند ؛ کولتیوارهایی که گیاهچه هایشان دارای نسبت بالای فلوئورسنت باشند و نور مهتابی را پس دهند آنهایی هستند که کمتر پایا هستند . البته ، این همبستگی مطلق نیست و بعضی از کولتیوارهای پایا نیز دارای نسبت زیادی از گیاهان فلوئورسنت هستند . هیبریدهای بین علف چاودار ایتالیایی و پایا ممکن است بسته به فشار جهت انتخاب صفات که از طرف اصلاح کننده اعمال شود ؛ خصوصیات یکی از گونه ها را بیشتر یا کمتر دارا باشند . کولتیوارهایی که تتراپلوئید هستند ، معمولاً اندازه ی بذرشان تقریباً دو برابر کولتیوارهای دیپلوئید می باشد . محتوی رطوبت گیاه در مجموع 1 تا 2 درصد بالاتر است ، لذا خشک کردن آهسته تر صورت می گیرد . بعضی تتراپلوئیدها نسبت به دیپلوئیدهای هم ردیف عمر کمتری دارند ولی کولتیوارهای تترایکلوئید جدیدتر از این نظر ، پیشرفت زیادی کرده اند . علف چاودار ایتالیایی طبقه بندی کولتیوارها بذر دادن در سال کشت یکساله در دشت های غرب ، دو ساله (ایتالیایی) پلوئیدی دیپلوئید ، تتراپلوئید ویژگی های اصلی در شناسایی کولتیوارها : زمان به گل رفتن گیاه زود ، دیر شکل رشد گیاه (در زمان ظهور گل) مستقیم ، مایل در ازای برگ پرچمی (در زامن گلدهی) کوتاه ، بلند پهنای برگ پرچمی (در زمان گلدهی) باریک ، پهن طول ساقه ، شامل گل آذین کامل کوتاه ، بلند
محصول بذری :
فقط یک بار بذرگیری از مزرعه بذری چاودار ایتالیایی انجام می شود ، و محصول دوم معمولاً کاهش زیادی در عملکرد دارد و کنترل رشد گیاهان خودرو که بذرشان ریزش کرده غیر ممکن است . و نتیجتاً نگهداری خلوص کولتیوار را مشکل می کند .
قرنطینه :
علف چاودار ایتالیایی دگرگشن بوده و گرده ها توسط باد پخش می گردند . برای قرنطینه مناسب علف چاودار ایتالیایی و پایا می بایست آزمایش شود که آیا از یک گونه هستند یا نه . برنامه های بذور روغنی و علوفه ای( OECD 1977 OECD) برای مزارع کوچک (2 هکتار و کمتر) 200 متر و برای مزارع بزرگتر در تولید بذر در نسل های بعدی 100 متر قرنطینه را لازم دانسته است . وقتی در نظر است بذر تولید شده برای محصولات علوفه ای یا مصارف دیگر کشت بشود این فاصله به 100 تا 50 متر کاهش می یابد . کولتیوارهای دیپلوئید و تتراپلوئید با یکدیگر تلافی نمی کنند ، ولی گرده از یک گروه ممکن است باعث عدم باروری گشته و عملکرد را کاهش دهد . بنابراین یک قرنطینه ی 50 متری گروه های دیپلوئید و تتراپلوئید توصیه می شود .
کشت قبلی :
اکثر علف های چمنی می توانند در زمین باقی بمانند و برای کشت محصول بذری علف چاودار ایتالیایی توصیه میشود که حداقل دو سال قبل از آن اقدام به کاشت علف های چمنی با بذر هم اندازه علف چاودار نشده باشد . در بعضی از طرح های گواهی بذر دوره ی سه یا چهار سال توصیه شده . استفاده از بعضی برگ ریزها مثل پاراکوات برای از بین بردن علف های چمنی تثبیت شده می تواند روشی برای کوتاه تر کردن طول مدت بین کشت محصول های بذری باشد . به طور کلی محصولات بهاره مثل غلات یا محصولات ریشه ای برای تهیه ی یک مزرعه تمیز بهتر از محصولاتی هستند که در پاییز کشت می شوند . کشت محصولات پاییزه باعث ازدیاد بقایای گیاهان چمنی خودرو و علف های هرز چمنی می شود .
علف های هرز مشکل ساز :
علفهای هرز چمنی مشکل ترین علف های هرز جهت کنترل می باشند . و جدا کردن بذور آنها بعد از برداشت از علف چاودار نیز مشکل می باشد . این گیاهان چمنی شامل یولاف های وحشی علف سیاه ، مرغ پوآی چمنی یک ساله ، علف یونجه زار خشن ، انواع بروموس و چمن دارنل می باشند . علف های هرز چمنی باید در بستر بذر کنترل شوند . گلیفوسایت می تواند در محصول قبلی غلات مصرف شده و بسیاری از علف های هرز پهن برگ و باریک برگ را کنترل کند . در داخل کلش مزارع یا بعنوان یک علف کش قبل از کشت پاراکوت نیز می تواند موثر باشد . بعد از تثبیت ، اتیوفومسات نیز می تواند بسیاری از علف های هرز گرامینه و غلات ، ناخواسته خودرو ، گندمک و شیر پنیر را کنترل کند . این کار باید در آخر پاییز تا اوایل زمستان (از اواسط مهر تا اوایل دی ماه در انگلستان) وقتی خاک مرطوب باشد انجام شد . در این مرحله مزرعه ی بذری علف چاودار باید رشد خوبی داشته و حداقل 2 تا 3 برگ در گیاه داشته باشد . علف های هرز پهن برگ باید توسط استفاده از علف کش های مناسب مثل MCPA ، 2,4-D ، مکوپروپ ، ایوکسینیل و بروموکسینیل کنترل شوند . این علف کش ها در صورتی که گیاه علف چاودار در پاییز حداقل در مرحله 3 تا 4 برگه باشد ، بی خطر هستند . همچنین می توان این علف کش ها را در بهار چهار هفته قبل از ظهور گل آذین مصرف کرد . اگر علف کش ها در زمان نامناسب مصرف شوند می توانند باعث عقیمی و در نتیجه کاهش عملکرد گردند .
کشت محصول بذری :
محصولات بذری ترجیحاً باید در ردیف ای نزدیک به هم کاشته شوند (فاصله بین ردیف 10 سانتیمتر و حداکثر 20 سانتیمتر) در مناطق مرطوب تر ممکن است بذر را به طور سراسری پخش کرد . ولی به طور کلی به دلیل این که بذر در عمق دلخواه قرار نمی گیرد توصیه نمی شود . محصول بذری علف چاودار ایتالیایی ممکن است به صورت مخلوط زیر یک محصول غله دیگر در بهار کشت شود و یا بدون محصول پوششی در پاییز کشت شود . کشت پاییزه می تواند در حدود دهم شهریور ماه انجام شود و باید در شرایط اروپای شمالی در اواخر شهریور ماه کشت آن کامل شده باشد . برای کولتیوارهای دیپلوئید ، مقدار 12 کیلوگرم در هکتار بذر مناسب است ، ولی اگر شرایط بستر بذر مطلوب نباشد این مقدار به 16 کیلوگرم در هکتار افزایش می یابد . برای کولتیوارهای تتراپلوئید این مقادیر به ترتیب 16 و 22 کیلوگرم می باشند ، وقتی که بذر به صورت سراسری پخش می گردد میزان بذر بیشتری باید به کار برد .
داشت محصول بذری :
در بین عناصر غذایی عمده کلسیم و فسفر و پتاسیم مهمتر بوده و مقادیر مورد نیاز تقریباً مشابه با گندم است با این تفاوت که مقدار پتاسیم مورد نیاز کمی بیشتر است . مقدار اسیدیته خاک باید بالاتر از 5 بوده و ترجیحاً حدود 6مناسب می باشد . به کار بردن 45 تا 50 کیلوگرم در هکتار فسفر و 50 تا 60 کیلوگرم در هکتار پتاسیم در اکثر خاک های حاصلخیز قابل توصیه است . ازت برای تحریک رشد در زمان های بحرانی در صورت نیاز به کار برده می شود . وقتی که محصول به عنوان کشت همراه یا در پاییز در شرایط سخت به طور مستقیم در زمین کشت می شود . مقدار 20 تا 50 کیلوگرم ازت به صورت سرک در پاییز باعث تسریع رشد می گردد ، خصوصاً اگر محصول بخواهد مورد چرا واقع شود . هدف تحریک پنجه زنی و استقرار یک پوشش خوب برای تولید بذر می باشد . در بهار بسته به شرایط مزرعه ، افزایش 100 تا 175 کیلوگرم ازت مورد نیاز خواهد بود . در شرایط مرطوب تر ازت کمتری جهت کاهش خطر و رس کردن محصول توصیه می شود و کل ازت مصرفی در بهار نباید از 125 کیلوگرم در هکتار تجاوز نماید . اولین بار مصرف باید در اواخر اسفند انجام گیرد و بعضی از محققین پیشنهاد می کنند همین یک بار باقیمانده را پس از برگ چینی توصیه می کنند . چرای پاییزه در سال استقرار گیاه موثر بوده و باعث می گردد که اندام های رشد یافته ی اضافی را قبل از زمستان از مزرعه خارج سازد . ممکن است بدون چیدن بهاره برگ ها از علف چاودار ایتالیایی بذرگیری نمود ، ولی این کار دو عیب دارد . قبل از گرده افشانی ممکن است خوابیدگی اتفاق افتد که منجر به کاهش دانه بندی شده و رشد رویشی به مقدار بیش از حد می رسد . برگ چینی این دو عیب را منتفی نموده و امتیازات دیگری نیز دارد که چرا دادن یا سیلو کردن تامین درآمد کرده و مقداری از هزینه تولید محصول بذری را جبران می کند . البته ، چیدن برگ ها می بایست دقیقاً در زمان مناسب خود انجام شود در غیر این صورت باعث کاهش عملکرد بذر خواهد شد . چرا دادن یا بریدن آن و تهیه ی یک سیلوی زود ممکن است ولی در هر یک از موارد در انگلستان از اواخر فروردین و در مواقعی قبل از نیمه اردیبهشت مزرعه باید به عنوان محصول بذری اختصاص یابد ، برگ چینی بعد از این باعث گل آذین کمتر یا کوچکتر می شود که هر دو مورد باعث کاهش عملکرد بذر خواهد شد . وقتی که مزرعه خیلی خیس باشد برگ چینی نباید انجام شود . زیرا خطر گل مال شدن وجود دارد .
برداشت :
در بین دو روش بریدن و ردیف کردن محصول و جمع آوری بعدی آن ، و برداشت مستقیم یک روش را می توان انتخاب کرد . در اقلیم هایی که در زمان برداشت آب و هوا خوب و طبیعی است قطع کردن محصول و ردیف کردن آن ترجیح دارد ، ولی در مواردی که خشک کردن محصول بذری معمولاً لازم می باشد برداشت مستقیم با کمباین بهتر است . در اکثر گونه های علف های چمنی در زمان رسیدن محصول ریزش بذر اتفاق می افتد . تولیدکنندگان نیز با محصولی مواجه هستند که گل آذین ها به طور همزمان نمی رسند . البته ، معمولاً حداکثر عملکرد بذر از گل آذین های بزرگ به دست می آید که روی پنجه های مسن تر ظاهر می شوند و بهترین زمان برداشت وقتی است که اکثریت این گل آذین ها رسیده باشند و این بهتر از این است که منتظر شویم گل آذین های کوتاهتر برسند . بذر معمولاً وقتی می رسد در حالت خمیری است و رنگ سبز شروع به تغییر می کند . در بعضی از کولتیوارها رنگیزه های آنتوسیانین در این مرحله ممکن است شدت بیشتری یابد ، ساقه نیز شروع به زرد شدن می کند . از علائم مشخص کننده رسیدگی بذر آزمایشی درصد رطوبت بذر است . در این مرحله کاهش رطوبت بذر می تواند سریع انجام گیرد و لذا آزمایشات مکرر لازم می شود . نمونه گیری از داخل مزرعه با انتخاب گل آذین ها به صورت تصادفی از چندین نقطه ی محصول برداشت شده و آن را در یک ظرف پلاستیکی می گذارند ، سپس کل نمونه ها کوبیده شده و آن را در یک ظرف پلاستیکی می گذارند ، سپس کل نمونه ها کوبیده شده و بذور جدا شده و باید 45 درصد یا کمتر در کولتیوارهای تتراپلوئید و 43 درصد برای کولتیوارهای دیپلوئید باشد . محتوی رطوبت بذر در برداشت مستقیم با کمباین باید 5 درصد از اعداد فوق کمتر باشد (یعنی 40 درصد برای تتراپلوئید و 38 درصد برای کولتیوارهای دیپلوئید) در آب و هوای مناسب مقدار رطوبت بذر در این زمان هر روز 2 تا 3 درصد کاهش می یابد . اثر باران باعث افزایش موقتی در رطوبت بذر می شود و باید منظور نشود .
خشک کردن :
در مناطقی با آب و هوای خوب بهترین راه برای خشک کردن این است که محصول چیده شده و وقتی رطوبت بذر به قدر کافی برای انبار کردن پایین آمد (14 درصد یا کمتر) با یک کمباین برداشت گردند . جایی که خشک شدن در مزرعه مقدور نیست ، و بذر مستقیماً با کمباین برداشت می شود ، باید سریعاً خشک شود . اگر بذر مرطوب در انبار ذخیره شود جوانه زنی می تواند خیلی سریع اتفاق افتد ، خصوصاً کولتیوارهای تتراپلوئید در مقابل رطوبت زیاد آسیب پذیرترند . وقتی خشک کردن بذر با پهن کردن صورت می گیرد ، تهویه باید بلافاصله شروع شود و محتوی رطوبت بذر باید در مدت 5 روز به کمتر از 20 درصد کاهش یابد . براساس توصیه انستیتوی بین المللی گیاه شناسی کشاورزی کمبریج وقتی که رطوبت بذر بیش از 35 درصد لازم باشد ، ضخامت بذور روی یکدیگر نباید از 55 سانتیمتر بیشتر باشد (در این حالت سطح لازم برای پهن کردن هر تن بذر 8 متر مربع می باشد) . جریان هوای مورد نیاز برای هر تن بذر در رطوبت بذر 35 ، 40 و 45 درصد به ترتیب 2/16 ، 45/21 و 8/27 متر مکعب در دقیقه می باشد . در مراحل اولیه هیچگونه گرمایی نباید مورد استفاده قرار گیرد . وقتی که رطوبت نسبی هوا تا 65 درصد کاهش یابد ، فقط در مراحل انتهائی مقدار کمی می تواند مورد استفاده واقع شود . باید مطمئین شویم که سطح بالای بذر نیز در مدت 5 روز تا رطوبت کمتر از 20 درصد خشک شود . وقتی که از جریان مداوم در خشک کننده های مسطح استفاده می شود جهت جلوگیری از خشک کردن بیش از حد لایه های زیر و همچنین جهت جلوگیری از اختلاف زیاد در رطوبت بذر ضخامت بذر نباید بیش از 15 سانتیمتر باشد . حداکثر درجه حرارت برای هوای خشک کننده به میزان 38 ، 49 و 59 درجه سانتیگراد برای بذر با محتوی رطوبت 45 ، 40 و 35 درصد توصیه شده است . بذور پس از خشک شدن و قبل از انبار شدن باید سرد شوند .
[ویرایش] بیماری ها و آفات
مهمترین بیماری بذرزاد بیماری بذرکوری است و این بیماری در علف های چمنی پایا نسبت به علف چاودار ایتالیایی شایع تر است . ارگوت نیز بذرزاد است ولی معمولاً مشکل جدی نیست . هیچگونه تیمار ارزشمندی برای مبارزه در مقابل بیماری بذر کوری وجود ندارد . گرچه مقادیر کم بذر را می توان با فرو بردن در آب داغ به مدت 30 دقیقه و سپس سرد کردن و خشک کردن تیمار کرد . بهترین راه علاج استفاده از بذر تمیز و عاری از بیماری ها می باشد . کولتیوارهای مقاوم نیز وجود دارند ، بذوری که بیش از دو سال در انبار ذخیره می شوند معمولاً عاری از این بیماری می گردند ، چرا که معمولاً در بذور خشک عامل بیماری زنده نمی ماند . مراعات اصول بهداشت در مزرعه نیز مهم است . در ایالت ارگون ایالات متحده آمریکا ، سوختن کاه و کلش در کنترل بیماری موثر بوده است . ولی اکنون زمینه ی زیست محیطی آن زیر سئوال رفته است (یانگ برگ در هبلس ویت 1980) . چندین بیماری برگ و ساقه نیز مزارع را آلوده می سازند ، ولی به طور کلی تاثیر آنها در حد قابل توجهی نیست که استفاده از قارچ کش ها را توجیه نماید . در مناطقی که این بیماری ها وجود دارند باید از کولتیوارهای مقاوم استفاده شود . خسارت مگس براق سبز به گیاهان جوان ، می تواند توسط پخش کلرپیریفوس کنترل شود ، برای مبارزه با حلزون از قرص های متالدئید یا متیوکارب در زمان کشت استفاده می شود . بعد از ظهور گل آذین شته ها می توانند خسارت ایجاد نمایند و در صورت طغیان می بایست از شته کش ها استفاده نمود . در مواردی پشه ها نیز می توانند خسارت وارد نمایند .
[ویرایش] علف یولاف بلند
از این گونه ، کولتیوارهای کمی موجود بوده و عمدتاً در اروپا هستند . عملکرد بذر در محصولاتی که به صورت ردیف های عریض کشت شده باشند نتیجه بهتری می دهد . بذر نسبت به ریزش بسیار حساس است و باید در زمانی که ساقه شروع به زرد شدن کرده و قبل از ریزش بذور نیمه ی بالایی پانیکول برداشت صورت گیرد . این کار می تواند با راه رفتن داخل مزرعه و مالش مقداری از پانیکول ها در کف دست کنترل گردد . اگر دانه های نیمه ی بالایی از پانیکول جدا شدند ، بذر آماده برداشت با کمباین است . کوبیدن بذر در علف یولاف بلند مشکلاتی داشته و ریشک های بلند روی بذر مشکلاتی ایجاد می کند . البته ، اگر بذر محکم کوبیده شود و پوشینک از نوک گندمه جدا شود ، گندمه برهنه قابلیت جوانه زنی را از دست می دهد . ظاهراً این گونه به ازت عکس العمل مناسب نشان می دهد . گراس های مناطق معتدله که برای اهداف سرگرمی ، مورد استفاده قرار می گیرند : علف های چمنی در این بخش عمدتاً برای چمنزارها ، میادین ورزشی و بقیه ی اقداماتی اصلاحی یا محل های بازی و سرگرمی مورد استفاده قرار می گیرند . بعضی نیز در کشاورزی به کار می روند . در شرایط خاصی مثلاً فستوک قرمز خزنده برای چراگاه های تپه ای مورد استفاده قرار می گیرند . خصوصاً علف چاودار که برای محل های تفریحی به ویژه زمین فوتبال یا در حاشیه ی
مقاله در مورد گیاهان چمنی
